Nükleer santraller özünde buhar santralleridir. Yoğun buhar basıncıyla döndürülen türbinler, çekirdekteki nükleer fisyon reaksiyonlarından kaynaklanan ısıdan oluşan kullanılabilir elektrik üretir. Türbinlere güç sağlamak için kullanılan aynı su aynı zamanda radyoaktif malzeme için bir soğutucu görevi görür ve aşırı ısınmasını ve erimesini önler.
Uranyum Çekirdeği
Bir bitkinin çekirdeği – ısı üreten kısım – uranyum 235 peletleri ile paketlenmiş çubuk şeklinde maddedir. Bu çubuklar yakıt grubuna eklenir. Yakıt çubukları daha sonra uranyum 235 atomlarını parçalayan nötronlarla bombalanır. Nükleer fisyon olarak bilinen bir süreç olarak ifade edilebilir.
Çubuklarda meydana gelen nükleer fisyon, büyük miktarda enerji yaratır. Bu ısı enerjisi, elektrik üreten türbinleri hareket ettirmek için buharı basınçlandırmak için kullanılır.
Radyoaktif Atık
Nükleer enerjinin büyük bir dezavantajı, radyoaktif atıktır. Bu önemli bir miktar değil, ancak bazı ilginç zorluklar doğuruyor. Bu atığın doğal radyoaktivite nedeniyle bozulmadan önce en az 100.000 yıl boyunca ekosistemimizden izole edilmesi gerekiyor.
Kullanılmış yakıt (yaklaşık olarak parmak ucunuz kadar küçük bir pelettir) önce bir su havuzuna yerleştirilir ve soğumaya bırakılır. Radyoaktivite nedeniyle 20 ila 40 yıl sıcak kalırlar. Soğuduktan sonra uzun süreli depolamaya geçer. Bu atık daha sonra radyoaktiviteyi muhafaza etmek ve çevreden daha fazla izolasyon için beton sığınaklarda yüzlerce metre yeraltına taşınır.
100.000 yıl boyunca yeraltında güvenli bir şekilde saklanmak riskli geliyor, çünkü büyük ölçüde insanlar daha önce bu kadar uzun vadeli bir şeye imza atmamıştı. Bununla birlikte, yeryüzünde doğal olarak meydana gelen radyoaktif çevreleme örnekleri vardır. Dünyanın kabuğunun derinliklerinde doğal olarak oluşturulmuş nükleer reaktörler, en az 1,7 milyar yıldır varlığını sürdürüyor.
Nükleer Santraller ile İlgili Bazı İlginç Bilgiler:
- Nükleer santraller aslında kömür yakan santrallerden daha az radyasyon yayar.
- Ukrayna’daki Çernobil santrali dışında, nükleer santraller bilinen tek bir ölüme neden olmadı. Çernobil kazasında ölenlerin sayısı 50’den azdır.
